Jaap
Verhalen voor Siem
Jaap stuurde me zijn verhaal. Met enige aarzeling:
Ik denk dat ik het wel leuk vind om een klein stukje te schrijven waar je dan een korte monoloog van fabriceert. Je eerdere filmpjes had ik al eens gezien en ik vond ze mooi.
Maar ik ben nogal woord- en toongevoelig en huiverig voor improvisaties. Omdat het natuurlijk om een persoonlijke belevenis gaat met strikt persoonlijke emoties.
Dus gebruikte ik zijn tekst vrijwel exact zoals hij me die stuurde.
Dit is het geworden. Het verhaal van Jaap. En Siem.
Prachtig document Loes. Wonderschoon. Ik heb het opnieuw en aandachtig bekeken.
De muziek is perfect. Nodig, en zonder aandacht weg te nemen van wat je te delen hebt.
Ik heb het met de koptelefoon op bekeken. En die is onvergeeflijk voor ruis. Dat valt regelmatig op, vooral tussen 3:04 en 3:15.
Je stem is helder en heel erg prettig om naar te luisteren. Zodra opa over Siem begint merk ik dat het in je stem te horen is. Vrolijkheid. Liefde voor Siem. Ik hoor het. Knap!
Dat stukje vertraging van je spreken zonder horen in beeld vind ik heel fraai.
Het is een heerlijkheid om naar je expressie te kijken.
Getroffen blijf ik achter. Het inleven van de opa figuur doet me zeer. Het weten van bestaan Siem en er niet ‘bij’ kunnen. En de bagage reeds gedaan. Heftig. Jouw schoonheid van spelen zou mij die rauwe werkelijkheid bijna doen vergeten.
Je mooiste deze. Voor mij. Na die van Roos natuurlijk! 🙂