Actrice | afgestudeerd aan de Arnhemse Toneelschool | Theater | Film | TV | Gouden Kalf | Acteren in het bedrijfsleven | Mede-oprichter en opleider Opleiding WWLA Acteur m/v in het Bedrijfsleven®
Read More
Ontwerp je leven | WWLA Master of Action Learning® en Design | Vertrouwenspersoon Ongewenste Omgangsvormen en Integriteit | van projectie naar identificatie | je interne vergadering leiden | keuzes en kapitaliseren op je eigenschappen |
Read More
De tweede geschiedenis | Begin | Groener gras | Kastanjehove | Trainingsacteren, een vak om van te leren | Eerste hulp bij ongewenste resultaten
Read More
The Voice of Holland is onbedoeld de stem geworden van mensen die met grensoverschrijdend gedrag te maken hebben. Daar heeft niemand zich voor opgegeven. En het onvoorbereid zijn is een belangrijke oorzaak van niet direct te weten: ‘Wat is dit? Hoe moet ik hierop reageren?’De ‘prooi’ heeft altijd een achterstand. Het ‘roofdier’ kent zijn/haar eigen intenties en heeft een voorsprong, kan gebruik maken van de verwarring, van het niet handelen
Dagelijks zijn er nieuwe situaties, nieuwe verhalen waar medewerkers op inspelen, hun rol nemen en het tot een zo waardig en liefdevol mogelijke ‘voorstelling’ proberen te maken, samen met de bewoners.
Ze nemen deel aan de zich herhalende dialoog én ze accepteren de verrassing en spelen erop in. Ze zijn nergens vies van, ruimen op als een bewoner in een waan zijn kamer verbouwt of als iemand een kast voor een toilet aanziet. Ze incasseren boosheid, verdriet, vrolijkheid, angst.
‘Ik vind het stom,’ zei A. Het was mijn laatste dag in ‘mijn huis’, waar ik sinds eind april 2020 was komen werken als medewerker welzijn. Het beste dat ik kon zijn, middenin het isolement door corona, vond ik. A. lag achterover in haar stoel en reed elke dag met een goed humeur de huiskamer in en uit. ‘Hallo allemaal!’ ‘Dag allemaal!’ Uitzondering op het goede humeur waren de momenten
Toen de coronacrisis uitbrak en de verpleeghuizen op slot gingen, voelde ik onmiddellijk: dit is erg. De bewoners zonder contact met familie en vrienden, zonder activiteiten, afgesneden van de buitenwereld.Ik was door mijn werk als Master of Action Learning, als acteur in organisaties en als Dementia Care Mapper vaak in verpleeghuizen geweest en voelde me altijd betrokken bij het welzijn van de bewoners.De medische blik staat in de meeste huizen
Het was kwart voor acht toen hij de huiskamer binnenkwam. Een paar collega’s waren de overdracht aan het lezen. Mijn welzijnscollega en ik zetten alles klaar voor het ontbijt.Hij droeg een kleurig T-shirt met glitters boven een stretch pantalon, een pruik en een mondkapje.‘Ik zal me even voorstellen,’ zei hij. Hij noemde zijn naam en vertelde dat hij liedjes zong. ‘Ik ben travestiet. Als ik optreed heb ik een mooie
“Wij Willem-Alexander, bij de gratie Gods, Koning der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, enz. enz. enz.Allen, die deze zullen zien of horen lezen, saluut! doen te weten: Alzo Wij in overweging genomen hebben, dat het wenselijk is om de verspreiding van het SARSCoV-2-virus zoveel mogelijk te belemmeren en dat de tijdelijke inzet van een bewijs van een negatieve testuitslag voor het virus SARS-CoV-2 kan bijdragen aan het verantwoord openen of geopend
Hij is groot, dus zijn rolstoel ook. Hij wordt naar de huiskamer gebracht en weer gehaald als hij naar zijn kamer wil of naar bed wil. Uit zijn levensloop weet ik inmiddels dat hij de ziekte die hij heeft als dertiger al kreeg. In ons huis is hij als zestiger relatief jong. De combinatie van de ziekte en medicijnen maken dat hij tussen de maaltijden en interacties door wegdommelt. Spreken
Laten we aannemen dat het doel was geloofwaardig over te komen.En daarnaast doe ik de aanname dat het ‘spel’ is om deze spijtbetuiging zo vorm te geven. Het is immers geen spontane monoloog, het is geënsceneerd en dat betekent per saldo, dat je – net als een acteur – ‘opnieuw waar moet maken’ wat je bedacht hebt te gaan zeggen. Dat je de geschreven tekst levend en actueel moet maken,
Donderdag en vrijdag werkte ik met mensen die een ander vaderland hebben. Ze hebben alles achter zich gelaten om hier een nieuw bestaan op te bouwen. Om een kans te hebben te leren, te werken, te leven, een mening te hebben en die te mogen uiten. Twee dagen vertaalden ze in hun hoofd onze Nederlandse woorden naar de hun vertrouwde taal, op weg naar het moment dat hun gedachten de
We moedigen onze deelnemers aan de Opleiding WWLA Acteur m/v in het Bedrijfsleven® aan te ondernemen en zoveel mogelijk ervaring op te doen. Erg leuk dus om te zien dat een van onze deelnemers op het online leerplatform een vacature deelt (niet in de laatste plaats omdat ze hem niet voor zichzelf houdt). Ik volg graag wat er in de markt gebeurt, voer zelf veel verschillende opdrachten uit ongeacht mijn
27 januari 2020 75 jaar geleden werd Kamp Auschwitz bevrijd.“Nu de laatste overlevenden nog onder ons zijn, bied ik vandaag namens de regering excuses aan voor het overheidshandelen van toen,” sprak minister-president Rutte (laat, veel te laat) bij de Nationale Auschwitzherdenking in Amsterdam. Als hij ‘de laatste overlevenden’ zegt, bedoelt hij mensen die zelf in vernietigingskampen hebben gezeten, mensen die zelf de holocaust hebben overleefd.Maar dat zijn niet de laatste
De geheime tuin Wat er in je leeft, waar je uit put als acteur m/v is iets waar niemand weet van heeft, tot je erover vertelt.Mensen zien en horen wat je speelt, maar ze weten niet waar het vandaan komt.Uit ‘overlevering’ weet ik dat Dora van der Groen, actrice en theaterdocente van velen, dit ‘de geheime tuin‘ van de acteur noemde.Deze plaats, waarin we alleen onszelf tegenkomen, heeft elk mens,
Echt lezen kan ze nog niet.Ze heeft wel al veel dingen geleerd.Eén ervan is dat oorlogs- en andere trauma’s mensen kapot maken en gezinnen versplinteren. Dat verbindingen tussen mensen belangrijk zijn voelt ze wel. Vooral in de vorm van gemis.Steeds opnieuw zoekt ze taal en gedrag om de aansluiting te maken. Later leert ze dat veel mensen verlangen naar verbinding maar dat het voor iedereen hard werken is om het
Twee weken geleden was ik een ondernemer in een simulatie in het onderwijsprogramma ‘Commissaris in het Familiebedrijf’ van Tilburg University. Wim Dubbink, professor of organization and business ethics, nodigde de deelnemers aan het programma uit met mij een moreel gesprek aan te snijden over een situatie waar ik als ondernemer weet van had, maar waar ik geen actie op nam. Volgens wettelijke regels viel me niets aan te rekenen, maar
Heb je beeldmateriaal?Dat heb ik.Een klein kwartier beeld en geluid uit verschillende producties. Loes Wouterson | showreel from Loes Wouterson on Vimeo.
Een scène op Tweede Pinksterdag. Hij is mijn ex. Hij komt nog wat cd’s halen. Ik zie hem in mijn ruimte en wil hem eruit hebben. Hij zegt dat hij nog spullen hier heeft liggen en dat hij er recht op heeft hier te zijn. Ik vind zijn aanwezigheid onverdraaglijk, maar hij claimt hem met alles wat hij doet. Woorden, gebaren, blikken.Hij is ruim een kop groter dan ik. Breder.
Als ik bij hem logeer, ligt er een handdoek en een washand. Zonder dat ik hoef te vragen.Als ik met hem eet, vult hij mijn waterglas. Keer op keer.‘Dankjewel. Wat lief,’ zeg ik.‘Dat is toch normaal,’ zegt hij.‘Ik zal dat nooit vanzelfsprekend vinden,’ zeg ik. Met vier acteurs hebben we, alweer lang geleden, besloten weer eens een dag les te nemen. Een dag vrij te maken van onze werkzaamheden. Niet
Ik ben Henk, een man van eind 50. Dertig jaar werk ik bij deze organisatie, een B2B dienstverlener. Tegenover me zit mijn manager, die over me zegt: ‘Hij heeft hart voor de zaak, maar hij heeft niet meer het profiel dat we verwachten. Hij is een sterke relatiebeheerder. Wat hij moet leveren is hard selling, maar hij haalt zijn targets niet.’Als we de simulatie starten en ik de rol aanneem,
Het begon zoals een nieuwe liefde kan beginnen: je weet niet wat je kan verwachten. Dan ontmoeting na ontmoeting zie je steeds meer, maak je steeds meer mee, de band wordt steviger. Groei.Het moment waarop het dromen begint.Het moment waarop je denkt, als je met 2-0 voorstaat in de rust: ‘Dit moeten we vasthouden.’ Maar vasthouden gaat niet.De bal moet rollen. Op het veld. In het leven.Daar komen Agnes en
Toen ik op de toneelschool zat en bezig was acteur te worden, las ik over Sartre. De vraag wie ben ik is een relevante vraag op het moment dat je dagelijks bezig bent de weg af te leggen naar gedrag, gedachten en gevoelens die je als van jezelf beschouwt naar repertoire aan gedrag, gedachten en gevoelens die je je (nog) ervaart als ‘niet-ik’.De essentie die ik onthield van wat ik
