Januari 2019. Alweer een jaar voorbij. Als het goed is wordt dit het jaar waarin mijn boek uitkomt. Waarin ik niet meer terugkeer naar wie ik was. Alleen vooruit is mogelijk. Een constante blijft tot nu toe: het rusteloze creëren, wat onder meer leidde tot (verdere) zangstudie en het maken van een video bij een opname. Waarom? Zomaar. Omdat het moest.
Waarom? Waarom toch? Hoe vaak heb ik dat al gedacht, als ik weer eens een (al dan niet denkbeeldig) podium opliep om iets nieuws te doen. Een nieuwe theaterwerkvorm bijvoorbeeld, zoals onlangs samen met collega Arjan Kindermans bij een wooncorporatie, waar we bij de start van een traject al spelend informatie ophaalden over wat medewerkers en management bezighield. Diagnose-theater, op verzoek van TWST. Of als ik weer eens een ‘klaslokaal’ binnenloop