De knop

Ik heb een knop gered.
En ik kan wel huilen.

Gisteren tweette een dierbare volger, die ik terugvolg, dat hij deze knop zou snoeien.

De reden?
De knop had het gewaagd zich “op de verkeerde plek zich zichtbaar te maken.”
Met mijn nekharen overeind (Verkeerde plek? Wie bepaalt dat?) verdedigde ik de knop. Op het blog. En boe-roepend toen de twitteraar aankondigde vandaag zijn snoeischaar ter hand te nemen.
Als laatste noodgreep tweette ik deze foto:

Waarop de twitteraar liet weten dat hij zijn snoeischaar onverrichterzake had opgeborgen. Reden: kat in de boom. Met scherpe nagels.
Het bewijs:

De knop is gered.
En ik ben blij.
En ontroerd.
Waarom?
Ik weet het niet.
Zonder mezelf op de sofa te leggen, bekijk ik mijn blijde ontroering. En stap ik straks op de fiets om mijn dochter te halen. De zon op mijn gezicht.

Liked this post? Follow this blog to get more.