Een tweet, vandaag, over het liedje “Oh Meisje” van Esther Groeneberg, met de bemoediging: “voor alle dames, meisjes en vrouwen”, bracht me bij een ander nummer dat ik eerder ben tegengekomen en dat me raakt, steeds als ik het beluister.
Voor mij gaat het over de worsteling om jezelf te mogen zijn in een omgeving die eisen stelt, kritiek heeft, reguleert, bemoedert, stuwt en stuurt.
Mensen die bij mij komen voor coaching hebben hier allemaal mee te maken op hun eigen manier.
Het blijft een wonderlijk fenomeen: de pijn die je voelt als je niet mag zijn wie je bent. Als je dat zo beleeft. Als je je onder druk gezet voelt. Als je je bekritiseerd voelt. Als je geen ruimte ervaart. Als het lijkt of je geen keuzes kunt maken.
Voor iedereen die zich op deze zondag niet gezien of gehoord voelt, dit nummer:
You’re f*ing perfect. To me.
Liked this post? Follow this blog to get more.