Echt lezen kan ze nog niet.Ze heeft wel al veel dingen geleerd.Eén ervan is dat oorlogs- en andere trauma’s mensen kapot maken en gezinnen versplinteren. Dat verbindingen tussen mensen belangrijk zijn voelt ze wel. Vooral in de vorm van gemis.Steeds opnieuw zoekt ze taal en gedrag om de aansluiting te maken. Later leert ze dat veel mensen verlangen naar verbinding maar dat het voor iedereen hard werken is om het
Dat heb ik vaker in vakantieperiodes.Beelden en gedachten rotzooien door elkaar heen. Hinderlijk associatief. Elke keer als ik denk dat ik het water even stil heb liggen en alles is bezonken, stuitert er wel weer een gedachte met haar kinderpootjes door m’n vijver. Helderheid en troebleringen liggen dicht bij elkaar. Toen ik jong was dacht ik dat ik ooit iets alomvattends zou kunnen maken. Iets wat alles met alles zou
Vandaag las ik over een besluit van Staatssecretaris Dekker (onderwijs) om scholen te verplichten hun Citoscores te openbaren. Onder het motto ‘transparantie’ wordt de suggestie gewekt dat er iets te ordenen valt, want als je lijsten met scores maakt heb je altijd een eerste en een laatste. Op zich is er niets op tegen dat in de gaten wordt gehouden of scholen goed werk verrichten. De vraag
Een bijdrage Vier mannen van de twee grootste partijen sinds de verkiezingen, zijn druk met elkaar in gesprek over hoe ons land moet worden bestuurd. Ik hoorde op de radio dat het allemaal “heel intelligente mannen” zijn, met “grote dossierkennis.”Ze zullen spreken over het geld dat ze namens ons te besteden hebben. Over inkomsten en uitgaven. En ze zullen het hebben over ons. Over onze rechten. En nu het niet
Acteren om te ontsnappen Een jaar of twee geleden kreeg ik een boekje van Toneelgroep Amsterdam. Daarin stonden hun plannen voor het seizoen. Ook stonden er uitspraken genoteerd van acteurs en actrices van het gezelschap. Ze vertelden over waarom spelen voor hen belangrijk is. Wat me opviel is dat ze vrijwel allemaal zeiden dat spelen hen hielp aan de werkelijkheid te ontsnappen. Het riep allerlei gedachten bij me op. Aan
Een tweet, vandaag, over het liedje “Oh Meisje” van Esther Groeneberg, met de bemoediging: “voor alle dames, meisjes en vrouwen”, bracht me bij een ander nummer dat ik eerder ben tegengekomen en dat me raakt, steeds als ik het beluister. Voor mij gaat het over de worsteling om jezelf te mogen zijn in een omgeving die eisen stelt, kritiek heeft, reguleert, bemoedert, stuwt en stuurt. Mensen die bij mij komen
Het is altijd riskant: vakantie in eigen land. Zeker vakantie aan zee. Ergens in mijn hoofd zit een beeld dat het mooi weer zou moeten zijn. Omdat het vakantie is. Omdat ik aan het strand ben. Mijn eerste vakantiedagen waren niet slecht, echter niet zonovergoten, zoals mijn beeld van zomervakantie aan het strand. We hebben de natste en koudste julimaand uit de herinnering achter de rug. Veel reden voor dat
Bij het beëindigen van de WWLA Opleiding Acteur i/h Bedrijfsleven kreeg iedereen van mij een doosje, dat beloofde klavertjes vier te doen bloeien. Volgens de instructies legde ik de samengeperste tablet met aarde in het water en stopte daar de kleine bolletjes in. Een paar dagen geleden kreeg ik een foto van mijn collega en vriend, die de bolletjes ook had geplant. “Wat zijn ze mooi, hè?” schreef hij. Ik