De geheime tuin Wat er in je leeft, waar je uit put als acteur m/v is iets waar niemand weet van heeft, tot je erover vertelt.Mensen zien en horen wat je speelt, maar ze weten niet waar het vandaan komt.Uit ‘overlevering’ weet ik dat Dora van der Groen, actrice en theaterdocente van velen, dit ‘de geheime tuin‘ van de acteur noemde.Deze plaats, waarin we alleen onszelf tegenkomen, heeft elk mens,
Echt lezen kan ze nog niet.Ze heeft wel al veel dingen geleerd.Eén ervan is dat oorlogs- en andere trauma’s mensen kapot maken en gezinnen versplinteren. Dat verbindingen tussen mensen belangrijk zijn voelt ze wel. Vooral in de vorm van gemis.Steeds opnieuw zoekt ze taal en gedrag om de aansluiting te maken. Later leert ze dat veel mensen verlangen naar verbinding maar dat het voor iedereen hard werken is om het
20 augustus 2016 Terwijl de Olympische Spelen in Rio in volle gang zijn en er gehuild wordt om het behalen van zilver in plaats van goud, lijkt het misschien vreemd om een blog te schrijven met de titel ‘Niet voor het resultaat gaan’.Toch is dit een van de belangrijkste principes van spelen (lees: jezelf vormgeven) en ook van spelen wat je al eerder (naar volle tevredenheid) hebt gespeeld. Een van
Je wordt pas gehoord als je luistert Ruim een jaar geleden kwam ik met haar in contact via Linkedin. Iemand plaatste een link naar een blog over haar werk als ‘Chief Listening Officer’. Alleen deze benaming riep al veel discussie op. Het artikel leidde tot 214 ‘comments’.Wat in vredesnaam een Chief Listening Officer moest zijn. En toen duidelijk werd dat het ging om een functie van iemand die zich
Mijn lieve jongen. Met veel humor. Met een buslading energie, die eindeloos door wil gaan en dan vermoeid door je eigen grenzeloosheid even niets meer kan. Die in het gapende gat tussen basisschool en middelbare school is gestapt. Gestruikeld. Hard geland. En de weg eruit nog niet heeft gevonden. Die supergoed vrienden kan maken, steeds weer. Die ontdekt dat sommige vrienden geen vrienden zijn en er met je telefoon van
Een tijdje terug introduceerde ik AMS. Actrices Moeten Spelen. Twee monologen staan op de site. De tekst komt uit (theater)literatuur. Ik heb een paar planken in mijn boekenkast, vol theaterstukken, en nog veel meer planken vol boeken. Ik ben gaan kijken en graven naar teksten die mooi zijn om te spelen. Die zijn er. Prachtige teksten en stukken over personages die worstelen met grote thema’s. Nader tot u In mijn
Verliefdheid is een bijzonder fenomeen. Je kunt de radio niet aanzetten of iemand zingt met passie over het verlangen de afstand tussen hem en het onderwerp van zijn verliefdheid zo klein mogelijk te maken. Huid op huid is niet genoeg. Totaal van de ander doordrongen zijn, lijkt het enige dat de liefdeshonger kan bevredigen. In mijn werk als coach en trainingsacteur ervaren mensen soms onoverbrugbare afstanden
Via een Twitterbericht kwam ik vandaag terecht bij een video van Brené Brown. Zij vertelt hoe we als mens verbinding nodig hebben. De noodzaak gezien te worden zoals je bent. En daar waardering voor te krijgen. En over de kwetsbaarheid die dat vraagt. De video staat op mijn inspiratiepagina. In mijn werk als coach en trainingsacteur heb ik veel met verbinding te maken. Als ik als actrice geen verbinding
Mijn IPhone heeft een eigen wil. Als ik een woord intik, draagt IPhone een variant aan, die wordt doorgevoerd als ik Iphone’s suggestie niet bijtijds wegtik. Voor snelle mailers, sms’ers, chatters is deze functie, die oorspronkelijk, zo neem ik aan, bedoeld was als hulp, een echte pain-in-the-neck. Wie googlet op “IPhone autocorrectie uitschakelen” krijgt reeksen hits van fora waarop gefrustreerde gebruikers informatie zoeken om hun eigengereide IPhone buiten hun sms-,