Als ik bij hem logeer, ligt er een handdoek en een washand. Zonder dat ik hoef te vragen.
Als ik met hem eet, vult hij mijn waterglas. Keer op keer.
‘Dankjewel. Wat lief,’ zeg ik.
‘Dat is toch normaal,’ zegt hij.
‘Ik zal dat nooit vanzelfsprekend vinden,’ zeg ik.
Met vier acteurs hebben we, alweer lang geleden, besloten weer eens een dag les te nemen. Een dag vrij te maken van onze werkzaamheden. Niet betaald te krijgen maar te betalen. Om te spelen en te leren. Om niet alleen uit te voeren, maar ook te experimenteren. Om niet alleen onszelf te beschouwen en te evalueren, maar om met elkaar te werken en de ingehuurde collega te vragen naar ons te kijken, ons te inspireren en te evalueren. Ons te scherpen en aan te moedigen.
Twee weken van tevoren zien dat het Tweede Pinksterdag is. Maar ach. Acteurs werken wel vaker op feestdagen.
Drie weken van tevoren zien dat de agenda zo vol is, dat je deze dag nooit zou hebben afgesproken als je er nu over zou moeten beslissen.
We zijn er allemaal, vandaag. Niemand heeft afgezegd.
Echt kijken. Echt luisteren. Betekenis geven. Je laten raken. Jezelf vrijwillig overstuur maken en daar plezier in hebben, omdat we barsten van het leven als we spelen. Omdat we voortdurend gevraagd worden iets te vinden van wat er gebeurt. Omdat er voortdurend van ons gevraagd wordt te reageren op wat we de ander zien doen.
Omdat we geacht worden nooit iets vanzelfsprekend te vinden.
Vlak voor de intense hoosbuien die de dag uitluiden, kom ik thuis.
Mijn duim is gekneusd en ik heb een blauwe vinger. Ik voel dat ik mijn stem gebruikt heb. Ik stel vast dat mijn waterproof mascara het waard is om er nog een van te bestellen.
Spelen heeft me zoveel geleerd over het leven leven met intensiteit. Over niets overslaan. Over alles betekenis geven. Over alles wat er gebeurt, werkelijk tot me door laten dringen, zodat er iets in mij ontstaat: een gevoel, een behoefte, een fysieke gewaarwording, een impuls, de start van een handeling, het begin van een zin.
Over wat het is om mens te zijn. Met tegenstrijdige verlangens.
Over hoeveel interessanter en intenser het leven is, als alles er kan zijn, voordat je keuzes maakt.
Ik wil spelend leven. En niets vanzelfsprekend vinden.
En als ik dat zo nu en dan dreig te vergeten, zoek ik naar een Tweede Pinksterdag.
Beloofd.
Liked this post? Follow this blog to get more.